ممنکه سرچشمه ی احساس خودم را نشناختم

همان احساسی که خدارا بمن شناساند.

همان احساسی که برایم رویا بود.

همان احساسی که صدای طپش قلبم ، صدای خدایم بود .

همان احساسی که وقتی میگفتم : خدایا ... ،

انعکاس صدایم ( ای بنده ی من ) بود ...

منکه سرچشمه ی احساس خودم را نشناختم.

همان احساسی که اشکم را جاری می ساخت

و همان احساسی که انگار دستی نامرئی اشکهایم را پاک می کرد.